Ayrılık neden üşütür insanı

Bir kitapta okudum "Ayrılık neden üşütür insanı" diye soruyor... Sahi neden?

Geceler uzar, yollar uzar, gözyaşları uzar, gökyüzünün mavisi griye uzar... Hiçbirşey bitmek bilmez artık ayrılınca...

Dalgalar hırçınlaşır, yagmurlar hep üstümüze yagar, bütün renkler degişir...

Gözler hep dolu doludur artık, herşey dokunur insana, düştü düşecek yaşlar uzar... Nefesin kesilir, yüregin sıkılır, aklın karışır... Gönlün karışır...

Bütün dünyaya kapatıp kapılarını öylece donup kalmak istersin, öylece dondurup kalmak herşeyi, soguklar uzar...

Canınız acır, içinize bir bıçak saplamışlar sanki, yanar da yanar insan... Gögüste bitmek bilmez bir agrı başlar... Agızda akşamdan kalan acı bir tat, midenize bir taş oturup kalır... Acılar uzar...

Artık ne evlere sıgabilirsiniz, ne yollara, ne de yüreginize.. Uykular haram, sanki bütün şarkılar size söylenmiş gibi olur... Can acıtan şarkılar...

En güzel, en sevecen parçamızı alıp götürür bizden... Bir parça koparıp 'neremizden bilmem' alıp götürür...

Soguk sopsoguktur her yer, Agustos'ta bile üşürsün...

AYRILIK NEDEN ÜŞÜTÜR İNSANI???....